Mayroong magandang pangako sa Kasulatan na, maraming siglo pagkatapos itong ibigay, naghihintay pa rin ng katuparan nito:

"Bumangon ka, sumikat ka; sapagka't ang iyong liwanag ay dumating, At ang kaluwalhatian ng Panginoon ay sumikat sa iyo. Sapagka't, narito, tatakpan ng kadiliman ang lupa, At ang dilim na kadiliman sa mga tao: Nguni't ang Panginoon ay sisikat sa iyo, At ang kaniyang kaluwalhatian ay makikita sa iyo."

Isaias 60:1-2.

Ang 1888 ay isang mahalagang taon sa kasaysayan ng Adventism, at ang mensaheng ipinahayag noong panahong iyon ay ang simula ng huling ulan. Sa mensaheng iyon ay ang mga unang patak ng ulan ng pagpapala, na magiging sanhi ng mensahe at gawain na kumalat sa mundo tulad ng apoy sa ibabaw ng pinaggapasan. Sa mensaheng iyon, ang katuwiran ni Kristo ay nagsimulang ipahayag, upang malaman ng bawat tao ang kanyang sariling kalagayan, at kasabay nito ay malaman at matanggap ang huwaran ng Diyos para sa kanya.

Ano ang isinulat nina Jones at Wagoner sa mga taong iyon? Ano ang kanilang sinabi tungkol sa Diyos, sa Kanyang katuwiran, kay Kristo, sa malaking pagtatalo, sa kaluwalhatian ng Diyos at sa Kanyang katangian? Sa buklet na ito ay nagtitipon tayo ng mga perlas mula sa kanilang mga isinulat, na naghahayag ng kaluwalhatian na sumisikat pa sa isang nawawalang mundo. Isang maluwalhating tadhana ang naghihintay sa bayan ng Diyos, at kung paanong si Kristo ay niluwalhati ng Ama upang Siya ay luwalhatiin, gayundin si Kristo ay dapat lumuwalhati sa Kanyang mga tao bago ang Kanyang ikalawang pagparito upang ang buhay ni Kristo ay maihayag sa buhay ng Kanyang mga tagasunod.

"... Amen; gayon pa man, halika, Panginoong Jesus."

Apocalipsis 22:20.