Adunay nindot nga saad sa Kasulatan nga, mga siglo human kini gihatag, naghulat gihapon sa katumanan niini:

"Bangon, sidlak; kay ang imong kahayag miabut na, Ug ang himaya ni Jehova misidlak sa ibabaw nimo. Kay, ania karon, ang kangitngit motabon sa yuta, Ug ang mabaga nga kangitngit motabon sa mga katawohan: Apan ang Ginoo mosidlak kanimo, Ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo."

Isaias 60:1-2.

Ang 1888 maoy usa ka mahinungdanong tuig sa kasaysayan sa Adventismo, ug ang mensahe nga gimantala niadtong panahona mao ang sinugdanan sa ulahing ulan. Diha sa maong mensahe mao ang unang mga tulo sa ulan sa panalangin, nga maoy hinungdan nga ang mensahe ug ang buhat mokaylap sa tibuok kalibutan sama sa kalayo ibabaw sa tuod sa balili. Niana nga mensahe, ang pagkamatarung ni Kristo nagsugod sa pagpresentar, aron ang matag tawo mahibalo sa iyang kaugalingon nga kahimtang, ug sa samang higayon makahibalo ug makadawat sa mithi sa Dios alang kaniya.

Unsa ang gisulat ni Jones ug Wagoner niadtong mga tuiga? Unsa ang ilang gisulti mahitungod sa Dios, sa Iyang pagkamatarung, kang Kristo, sa dakung away, sa himaya sa Dios ug sa Iyang kinaiya? Niini nga pulyeto atong gitigom ang mga perlas gikan sa ilang mga sinulat, nga nagpadayag sa himaya nga modan-ag pa sa nawala nga kalibutan. Usa ka mahimayaong padulngan ang nagpaabot sa katawhan sa Dios, ug ingon nga si Kristo gihimaya sa Amahan aron Siya makahimaya Kaniya, si Kristo usab maghimaya sa Iyang katawhan sa dili pa ang Iyang ikaduhang pag-anhi aron ang kinabuhi ni Kristo mapadayag diha sa kinabuhi sa Iyang mga sumusunod.

"... Amen; bisan pa niana, umari ka, Ginoong Jesus."

Pinadayag 22:20